باران (کامل)

وای باران
باران
شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما چه کسی
نقش تو را خوهد شست
آسمان سربی رنگ
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ
می زند موج نگاهم تا دور
 

وای باران
باران
پر مرغان نگاهم را شست
خواب رویای فراموشی هاست
خواب را دریابیم
که در آن دولت خاموشی هاست
من شکوفایی گلهای امیدم را در رویاها می بینم
وندایی که به من می گوید گرچه شب تاریک است
دل قوی دار سحر نزدیک است ..... 

در میان من وتو فاصله هاست

گاه می اندیشم

میتوانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

تو توانایی بخشش داری

دستهای تو توانایی بخشش دارند

که مرا زندگانی بخشی

چشم های تو به من آرامش می بخشد

وتو چون مصرع شعری زیبا

سطر برجسته ای از زندگی من هستی

دفتر عمر مرا با وجود تو شکوهی دیگر

در تنی دیگر هست

میتوانی تو به من زندگانی بخشی

یا بگیری از من آنچه را می بخشی

گاه می اندیشم

خبر مرگ مرا با تو چه کس میگوید

آن زمان که خبر مرگ مرا

از کسی میشنوی

روی تو را کاشکی میدیدم

شانه بالا زدنت را بی قید

و تکان دادن دستت که مهم نیست زیاد

وتکان دادن سر را که عجیب

عاقبت مرد !!افسوس

کاشکی میدیدم

من به خود می گویم

چه کسی باور کرد جنگل جان مرا

آتش عشق تو خاکستر کرد

با من اکنون چه نشستن ها خاموشی ها

 با تو اکنون چه فراموشی هاست

چه کسی می خواهد

من و تو

ما نشویم

خانه اش ویران باد

من اگر ما نشوم تنهایم

تو اگر ما نشوی خوشتنی......